เรื่องของแม่ ที่เป็นผู้ลูกหลายๆคนอาจลืมไปแล้ว … ยังเป็นวันเดียวกับ วันที่ท่านต้อง เ จ็ บ ป ว ด ที่สุด คุณอาจเคยได้ยินมาบ่อยๆ ว่าการค ล อ ด ลู ก … ท่านกลายเป็นคนที่ไม่รู้อะไรเลยในสายตาคุณ คุณเริ่มมีสังคมเป็นของตน เริ่มมีคว า ม ลั บ … ท่านอาจมองคุณในบางวัน นึกถึงคุณในวัย เ ย าว์แล้วพูดกับตนเองว่า ทั้งหมดในชีวิต เราผ่านมันมาได้ยังไง …
1. ต้อง แบกน้ำหนักเกือบ 15 กิโลกรัม
ตลอดระยะเวลาเกือบสิบเดือนนั้น ในวันที่คุณลืมตาดูโลก ยังเป็นวันเดียวกับ วันที่ท่านต้องเ จ็ บ ป ว ด ที่สุด คุณอาจเคยได้ยินมาบ่อยๆ ว่าการค ล อ ด ลู ก มันเ จ็ บ มาก แต่คุณไม่มีวันรับรู้ความรู้สึกนั้นได้จริงหรอก จนกว่าถึงวันที่คุณต้อง ค ล อ ด ลูกเอง มองหน้าแม่ของคุณในวันนี้ คุณอาจลืมไปแล้วก็ได้ว่า ผู้หญิงคนนี้เคย เ จ็ บ ป ว ด เพื่อให้คุณได้เกิดมา
2. คุณเกิดมา คุณอาจรู้สึกว่าแม่ของคุณแก่จัง
แต่คุณคงลืมไปว่า ครั้งหนึ่งแม่ของคุณ เคยสาว เคยสวย เคยเป็นเด็ กวัยรุ่นช่ๅงฝัน ท่านฝันว่า วันหนึ่งท่านจะมีครอบครัวอันน่ารัก มีสามีที่ดี มีลูกที่ดี มีครอบครัวที่อบอุ่น แต่ชีวิตไม่ใช่นิย ามที่จะเขียนได้ดังใจ ช่างมันเถอะ ไม่เป็นไร ท่านคงคิดเช่นนั้น เพราะอย่างน้อยที่สุด ชีวิตก็พาให้คุณกับท่านมาพบกันจนได้
3. แม่ของคุณเคย รูปร่ า ง ดีกว่านี้
เคยมี ผิวพรรณที่เปล่งปลั่งกว่านี้ ท่านเคยสวยกว่านี้ จนถึงวันที่มีคุณ รูปร่างของท่าน ผิวพรรณของท่าน ไม่มีวันเหมือนเดิมต่อไป คุณรู้ใช่ไหมว่า ท่านต้อง แ บ่ ง ปั น ร่างกายของท่าน เพื่อสร้างร่างกายของคุณ คุณรู้ใช่ไหม หลังจาก ค ล อ ด คุณออกมา เส้นผมของท่านร่วงเป็นก ร ะ จุ กๆ อยู่หลายเดือน คุณรู้ใช่ไหม หากท่านไม่มีคุณ ท่านคงจะเป็นผู้หญิงที่มีรูปร่างหน้าตาสวยกว่านี้เยอะเลย
4. ในอดีตนั้น เวลาส่วนใหญ่ในชีวิตของแม่ เคยเป็นของท่านเอง
ท่านจะไปไหนก็ได้ จะทำอะไรก็ได้ จะเที่ยวสนุกหรือทำเพื่อตัวเองแค่ใดก็ได้ สิ่งนี้ได้เปลี่ยนไปตั้งแต่วันที่คุณลืมตาดูโลก สองเดือนแรกที่คุณเกิดมาแม่ของคุณต้องอุ้มคุณตลอดเวลาเพราะคุณร้องให้ตลอดเวลา คุณตื่นทุกๆ สองชั่ วโมง ขับถ่ๅยทุกๆสองชั่ วโมง ทำให้ท่านต้องอยู่ใกล้ชิดคุณ ไม่มีเวลาไปไหนมาไหน หนึ่งปีแรก ที่คุณหัดเดินแม่ของคุณต้องเดินตามคุณตลอดเวลา เพื่อไม่ให้คุณเป็นอันตร าย เ งิ น ส่วนใหญ่นั้นถูกใช้เพื่อซื้อของจำเป็นให้คุณ ค่าค ล อ ด ค่ารักษา ค่า ฉี ด วั ค ซี น ค่านม ค่าเสื้อผ้า มันไม่ง่ายเลยสำหรับเงินก้อนนั้น ที่แม่ของคุณเพิ่มเริ่มสร้างตัว
5. เมื่อคุณเข้าเรียน อนุบาล
แม้มันเป็นเรื่องธรรมดา ที่คุณกับท่านต้องห่างกัน แต่ท่านก็เป็นห่วงคุณ ท่านคิดในใจว่า โอ้โห ค่าเรียนอนุบาลทำไม แ พ งจัง เมื่อท่านคิดได้อย่างนั้น ทุกสิ่งทุกอย่างที่เป็นของใช้ส่วนตัวของท่านจึงถูก ล ด คุณภาพลงทั้งหมด ใช้ของถูกๆ กินถูกๆ ใส่เสื้อผ้าถูกๆ ทำทุกอย่างเพื่อลดค่าใช้จ่าย เพื่อให้คุณมีสิ่งที่ดีๆ ในเวลานี้ คุณรู้รึเปล่า แม่ของคุณแทบไม่ได้ไปเที่ยวเลย เวลาท่านคิดถึงอนาคต มันไม่ใช่อนาคตของท่านแต่เป็นอนาคตของคุณ ท่านไม่ใช่นางเอกในชีวิตของตัวเองต่อไปแล้ว ความเป็นแม่ของท่านมากขึ้นทุกทีๆ ท่านได้ทำอะไรอีกหลายอย่างที่ไม่เคยคิดว่าชีวิตนี้จะทำได้ เพื่อให้คุณได้รับการศึกษาที่ดี ที่สุด
6. เมื่อคุณ เป็นวัยรุ่น
ทุกอย่างดูจะย ากขึ้นมาก จากแม่ที่เคยเป็นคนที่ให้คำปรึกษา ท่านกลายเป็นคนที่ไม่รู้อะไรเลยในสายตาคุณ คุณเริ่มมีสังคมเป็นของตน เริ่มมีคว า ม ลั บ กับแม่ เริ่มพูดไม่เพราะกับท่าน เริ่ม โ ก ร ธ แม่บ่อยขึ้น แต่คุณรู้ไหม คุณยังเป็นเด็ ก น้อยเสมอในสายตาแม่
7. ครั้งแรกที่คุณ อ ก หั ก
แม่แอบ มองคุณอยู่ห่างๆ ท่านอาจ บอกว่าท่านไม่ โ ก ร ธ คนๆ นั้นที่ทิ้งคุณไป แต่ความจริงแล้วท่าน โ ก ร ธมาก ท่านคิดเสมอว่า ทำไมคุณต้องไปเสี ยน้ำตาให้คนที่ไม่รักคุณ มันมีสิทธิ์อะไรมาทำให้คุณเสี ยใจ ทำไมคุณไม่หันกลับมามองที่ท่าน ตอนนั้นคุณลืมไปแล้วว่าใครรักคุณมากที่สุด ท่านอยๅกจะบอกคุณว่า ใครจะทิ้งคุณก็ช่าง แต่ชีวิตนี้ ท่านจะเป็นคนที่รักคุณตลอดไป
8. เมื่อคุณเรียนจบ
แม่ของคุณยิ่งดีใจ มากกว่าคุณหลายเท่า คุณได้ใบปริญญามาหนึ่งใบ แต่สำหรับท่านกว่าจะพาคุณมาถึงตรงนี้นั้น ท่านก็ผ่านอะไรมามากมาย ท่านมองคุณถ่ายรูปกับเพื่อน คิดถึงเรื่องราวในอดีต คิดถึงวันเก่าๆ ไม่ว่าคุณจะแต่งหน้าได้ดูแก่ขนาดไหน ในวันรับปริญญา คุณสง่างามที่สุดในสายตาท่าน มากจริงๆ
9. วันแรก ของการทำงาน
เหมือนวันเปิดโลกใบใหม่สำหรับคุณ ขณะที่ท่านอยู่ในโลกใบเดิม คุณมองไปไกลถึงฝั่งฝัน ขณะที่ท่านยิ่งคิดถึงคุณในวันวาน คุณบอกท่านว่าคุณไม่ใช่เด็ ก ต่อไปแล้ว และนั่นทำให้ท่าน ใ จ ห า ย คุณไม่ใช่เด็ กได้อย่างไร เมื่อในห้วงความทรงจำของท่าน คุณยังร้องให้ ง อ แ ง อยู่เลยคุณไปไกลจากท่านทุกทีๆ มีความคิดเป็นของตน มีเป้าหมายเป็นของตัวเอง มีคนรักเป็นของตนเอง คุณฝันถึงการงานที่คุณอย ากจะทำมัน แต่คุณลืมไปแล้วว่า แม่ของคุณเลี้ยงคุณมาด้วยอาชีพอะไร ชีวิตของคุณกำลัง พุ่ ง ทะย าน ขณะที่ชีวิตของท่านกำลังนับเวลา ถอยหลัง
10. คุณได้เจอกับคนที่ใช่ และไม่ใช่ อีกหลายคน
มีคนเข้ามาและจากไป แต่ท่านก็ยังมองคุณอยู่ห่างๆ ช่วงเวลานี้ แม้แต่จะเข้ามาใกล้ๆ ในชีวิตของคุณท่านยังไม่กล้าเลย ท่านจะกล้าได้อย่างไร ในเมื่อท่านไม่รู้อะไรเลยในโลกของคุณ ท่านกลายเป็นคนไม่ทันโลก ขณะที่คุณกำลังสร้างโลกใบใหม่ที่ท่านไม่รู้จักขึ้นมา มีหลายอย่างในชีวิตคุณที่ท่านสงสัยแต่ท่าน ไม่กล้าถาม ช่วงเวลานี้ ท่านได้กลายเป็นอากาศที่คุณมองไม่เห็น
11. ในที่สุด ชีวิตของท่านก็เดินทางมาถึงจุดนี้ จนได้
คุณมีครอบครัวเป็นของตัวเอง หรือคุณตัดสินใจอยู่เพียงลำ พั ง และกับความคิดหนึ่งที่ท่านไม่เข้าใจ หากคุณมีครอบครัว คุณจะเห็นว่าท่านเริ่มห่วงคุณมากขึ้น ถ้าคุณไม่มีครอบครัว คุณก็จะเห็นว่าท่านห่วงคุณมากขึ้นเช่นกัน ท่านเริ่มคิดถึงโลกหน้า แล้ว แต่ท่านไม่เคยพูดกับคุณ คุณรู้ไหมท่านเริ่มกลั วว่าท่านจะเจ็บป่วย อะไรที่คน แ ก่ ๆ เขาเป็นกัน ท่านคิด ท่านกลั ว แต่ท่านไม่เคยพูดกับคุณ มีเรื่องหนึ่งที่ ผุ ด เข้ามาในใจของท่าน คุณจะพบคนดีที่จะดูแลคุณได้ทั้ง ชีวิตรึเปล่า และหากคุณพบแล้ว เขาคนนั้นจะ ท อ ด ทิ้ ง คุณไปหรือไม่ ท่านก็แค่คนแก่ๆ คนหนึ่งที่เป็นห่วงลูกตน รู้ทั้งรู้ว่า ไม่ควรยึดติดแต่จะไม่ให้ยึดติดในความสุขความทุ ก ข์ ข อ ง คุณ ท่านไม่เคยทำมันได้หรอก
12. ชีวิตของคุณกำลังรุ่งโรจน์ ขณะที่ชีวิตของท่านกำลัง ร่ ว ง โ ร ย
ท่านอาจมองคุณในบางวัน นึกถึงคุณในวัย เ ย าว์แล้วพูดกับตนเองว่า ทั้งหมดในชีวิต เราผ่านมันมาได้ยังไง ช่างน่ๅอัศจรรย์ทุกอย่างมันเหมือนฝัน ท่านเคยเป็นเ ด็ ก เคยเล่นตุ๊กตา แล้วท่านก็เป็นวัยรุ่น เคยมีสิ่งที่อย ากมี และอย ากเป็นเช่นกันท่านพบพ่อของคุณ เกิดความรัก แล้วก็มีคุณและชีวิตนั้น ก็พาท่านเดินทางมาไกลเกินกว่าที่ท่านจะคาดคิด เชื่อเถอะว่า ท่านแทบไม่เคยจินตนาการไว้เลยว่าท่านจะมีลูกอย่างคุณ แต่คุณก็เป็นลูกของท่านนะแม้คุณจะเป็นลูกที่ดี แม้คุณจะเป็นลูกที่ ไ ม่ ดี ก็ตาม คุณก็เป็นลูกของท่าน ชีวิตของท่านพาท่านมาไกล และคุณซึ่งเป็นลูกของท่านก็พาท่านมาไกลมากเช่นกัน ไกลจนท่านเกือบลืมไปเลย ท่านแทบจำไม่ได้เลยว่า ชีวิตของท่านก่อนที่คุณจะเกิดมานั้นเป็นยังไง
13. วันหนึ่ง ท่านเรียกคุณ เข้าไปพบ
ท่านพูดบางอย่าง เหมือนมันเลื่อนลอย คำพูดนั้นเบาบางเหมือนไม่มีอะไร ท่านเริ่มรู้วาระของท่านแล้วท่านเริ่มตระหนักแล้วว่า คุณกับท่านต้องจากกันตลอดไป แต่คุณไม่รู้หรอกว่าคุณมีความหมายกับท่านมากเพียงใด แม้คุณคิดว่าคุณรู้ แต่นั้นช่างห่างไกลกับความรู้สึกของท่านที่มีต่อคุณมาก คุณนั้นลืมเรื่องราวหลายอย่างระหว่างคุณกับท่าน บางครั้งท่านมองดูคุณ ดีใจ ภูมิใจ และเ สี ย ใจกับสิ่งที่คุณทำ ชีวิตก็เป็นอย่างนี้ ใกล้หมดเวลาของท่านเต็มที สายลมพัดผ่านเบา ๆ แล้วชีวิตของคนที่รักคุณนั้น ที่สุดก็ ดั บ ไปช่วงสุดท้ายของชีวิต ที่เราไม่เคยคิดว่าจะมาถึง วันหนึ่ง พ่อแม่อาจจะเรียกเราไปพบ และพูดบางอย่างที่เลื่อนลอย คำพูดนั้นเบาบางเหมือนกับไม่มีอะไร ท่านเริ่มรู้ตัวแล้ว ท่านเริ่ม ป ล ง กั บ ชี วิ ต และไม่ยึดติดอีกต่อไป วันที่ท่านต้องไป วันที่เราเติบโตขึ้น มีครอบครัว มีลูกเป็นของตัวเอง วันนั้นแหล่ะ เ ราถึงจะเข้าใจพ่อแม่ของเราจริงๆ
เรียบเรียง เกษตรก้าวหน้า