เมื่อไม่นานมานี้เว็บไซต์ต่างประเทศได้นำเรื่องราวของชาวเน็ตท่านหนึ่งมานำเสนอ โดยเรื่องราวมีอยู่ว่า ปีที่แล้วแม่วัย 83 ปีต้องเข้ารับการ ผ่ า ตั ด พวกเราลูกๆ 6 คนยืนออกันอยู่หน้าประตูห้อง ผ่ า ตั ด ครั้งล่าสุดที่พร้อมหน้ากันน่าจะเมื่อ 20 ปีที่แล้วตอนที่พ่อ เ สี ย
และตอนนั้นเองฉันถึงได้รู้สึกลึกๆ หลังจากพ่อจากไป แม่ก็เริ่มใช้ชีวิตแบบว่างเปล่า แม่เลี้ยงพวกเราพี่น้อง 6 คน พี่ชาย 3 คนหลังจากแต่งงานก็ย้ายไปอยู่เมืองอื่น พวกเราผู้หญิง 3 คนก็มีครอบครัวของตัวเอง วันสำคัญทีถึงจะกลับมาเจอกัน โดยแม่จะเตรียมอาหารไว้ที่บ้าน แต่ละคนกลับมากินข้าวกัน แล้วก็รีบๆจากไป
ครอบครัวของสามีฉันอยู่ไม่ไกลจากบ้าแม่ สามีเรากตัญญูมาก แม่ก็เลยยินดีมาหาบ่อยๆ ทุกครั้งที่มาก็จะหอบของมาด้วยพะรุงพะรัง ไม่ใช่ผักผลไม่ที่แม่ปลูกเองก็เป็นอาหารที่ท่านทำเอง มาไม่นานก็กลับ แทบจะไม่เคยค้างคืน
พวกเรามักจะขอร้องให้ท่านมาอยู่ด้วย แต่ท่านก็กลัวว่าฉันจะทำตัวลำบากในบ้านแม่สามี ให้ท่านไปอยู่กับลูกชายดีกว่า แต่ท่านก็กังวลว่าลูกสะใภ้จะไม่ชอบ สุดท้ายก็เลยอยู่ที่บ้านเดิมคนเดียว เวลาฝนตกมักจะมีน้ำรั่ว แถมกังวลว่าฝนตกหนักบ้านจะน้ำท่วม ทำให้นอนไม่หลับทั้งคืน
พี่สะใภ้เป็นคนในเมือง ไม่ยอมกลับมาอยู่บ้านนอก แม่กังวลว่าอีกหน่อยท่านไม่อยู่แล้ว บ้านจะถูกชาวบ้านคนอื่นยึดเอาไป ก็เลยให้ลูกชายเอาเงินมาสร้างบ้านใหม่ที่นั่น
เพื่อจะสร้างบ้านใหม่ ไม่รู้ว่าแม่โดนลูกสะใภ้บ่นว่าลับหลังและเสียน้ำตาไปเท่าไหร่ เพราะกินข้าวแข็งๆมานานทำให้ท่านเป็นนิ่ว บ้านหลังใหม่สร้างเสร็จ แม่เข้าไปอยู่ได้ไม่ถึง 3 เดือนก็ป่วย
หลังการ ผ่ า ตั ด 2 ชั่วโมงกว่าเสร็จสิ้นลง ท่านอยู่ในห้อง ICU อีกสองวันก็ตื่นขึ้นมา แม่ไม่รู้ว่าท่านป่วยระยะสุดท้ายมานานแล้ว อาการไม่ดีขึ้น แม่นอนในโรงพยาบาลถามคุณหมอตลอดว่าเมื่อไหร่จะกลับบ้านได้ อีกไม่กี่วันก็จะตรุษจีนแล้ว คุณหมอก็เลยใจดีอนุญาตให้กลับไปฉลองตรุษจีน
ในช่วงเวลา 2-3 วันสุดท้ายในชีวิตแม่ ท่านรอคอยลูกชายกลับบ้าน แต่พี่ชายคนโตไปประชุมที่ปักกิ่ง ส่วนพี่คนที่ 3 ก็มีงานไม่สามารถกลับมาได้ทันที คำพูดสุดท้ายของแม่ก่อนท่านจะจากไปคือ: ลูก ช่วยแม่ด้วย
วันที่ ฝั ง ศ พ แม่ พี่ชายสองคนถึงกลับมาถึง มา ร้ อ ง ไ ห้ โ ศ ก เ ศ ร้ าหน้า โ ล ง ศ พ แล้วยังไง แม่จากไปแล้ว จากไปพร้อมความผิดหวังเสียใจ บางทีฉันคงลืมเรื่องนี้ไปไม่ได้ตลอดชีวิต พวกเราส่งแม่จากไปอย่างโศกเศร้า มองไปที่บ้านหลังใหม่ที่แม่พยายามสร้างด้วยแรงเฮือกสุดท้าย นับจากนี้ไปที่นี่ไม่เกี่ยวอะไรกับฉัน
ถ้าในอนาคตวันนึง พ่อแม่ไม่อยู่แล้ว คุณจะยังกลับบ้านมั้ย ? บ้านแม่ ที่ไม่มีพ่อแม่ ไม่มีอะไรให้ฉันคิดถึง
ตอนที่ตึก W o r l d T r a d e โดน เ ค รื่ อ ง บิ น ช น นักธุรกิจหมื่นล้าน คนนึงคิดถึงอนาคตของตัวเอง สิ่งที่เขาคิดถึงไม่ใช่ทรัพย์สิน เขาใช้มือถือส่งเมสเสจเป็นประโยคที่สวยที่สุดในโลก “แม่ครับ ผมรักแม่”
ความรักของแม่กับลูก ในช่วงเวลาที่สำคัญที่สุดทำให้ควันจางลงและทำให้เกิดประกายไฟที่สดใส ความยิ่งใหญ่ของชีวิตถูกตรึงไว้ตรงนั้น
“บ้าน” ไม่เคยห่างจากคุณ! แม้ว่ามันจะถูกคั่นด้วยระยะทางหลายพันไมล์ แม้ว่ามันจะข้ามมหาสมุทรไป เงาของแม่จะอยู่บนเส้นทางของคุณตลอดเวลา ความกังวลของแม่ คือเหตุผลให้คุณกลับบ้าน
แม่อยู่ ครอบครัวก็อยู่ แม่อยู่ พี่น้องก็คือครอบครัว แม่ไม่อยู่ พี่น้องก็คือญาติ พูดกันตามตรง คนที่มีแม่ ไม่ว่าคุณจะยุ่งแค่ไหน ต้องหาเวลากลับบ้านไปหาแม่ แม่คะ หนูรักแม่