ในโลกโซเชียลของชาวสี ก า กี พ.ต.อ.ต่อศักดิ์ เป็นที่รู้จักอย่างกว้างขวาง ภาพลักษณ์นักบู๊และนักธรรม เดินทางสายบุญและสายบู๊คู่ขนาน เป็นรุ่นพี่ที่สีกากีรุ่นน้อง ลูกน้องให้ความเคารพและยิ่งแสดงให้เห็นถึงความดีของท่านผู้นี้ โดยเมื่อไม่นานมานี้ ผู้ใช้เฟสบุ๊ก Torsak Sukvimol หรือ พลตำรวจตรีต่อศักดิ์ สุขวิมล ผู้บังคับการถวายความปลอดภัยและปฏิบัติการพิเศษดำรงตำแหน่ง ผู้บังคับการมหาดเล็กราชวัลลภรักษาพระองค์ ๙๐๔ ได้ออกมาแชร์เรื่องราวที่ทำเอาน้ำตาซึมความว่า
แม่ป่วยถึงขั้นเข้าโรงพยาบาลจากที่หมอบอกมา อาการป่วยของแม่หนักมาก และแม่ก็ดูซูบผอมไปมาก เหมือนกับต้นไม้ในหน้าแล้ง ผอมแห้งซูบเซียว ผมของแม่เต็มไปด้วยหงอกสีขาวนอนอยู่บนเตียงเล็กมีผ้าห่มสีขาวของโรงพยาบาลห่มอยู่ แม้ผมจะนั่งอยู่ที่นี่ แต่ยังคงห่วงงานที่บริษัท ผมรับโทรศัพท์ครั้งแล้วครั้งเล่า หากลูกงานยุ่งก็กลับไปเถอะ ที่นี่มีพยาบาลดูแล แม่พูดขึ้นมา ไม่มีอะไรครับแม่ ผมไม่ยุ่งผมบอกออกไป ทั้งทั้งที่ใจอยากจะกลับไปเคลียร์งาน แต่สายตาของแม่ปิดผมไม่ได้หรอก แม่อยากให้ผมอยู่ด้วย
ผมเป็นลูกคนเดียวของบ้าน พ่อก็จ า กไปแล้ว แม่ไม่ได้แต่งงานใหม่ เลี้ยงผมจนโตไม่ใช่เรื่องง่าย ตอนนี้แม่ต้องการผม ผมจะทิ้งแม่ไปได้อย่างไร แม้การอยู่ที่โรงพยาบาลในหนึ่งวันจะต้องสูญเสียรายได้ไปหลายแสนก็ตาม แม่ต้องตรวจเช็คอาการหลายอย่าง และผมต้องอุ้มแม่นั่งรถเข็นเพื่อไปตรวจเช็คที่ห้องปฏิบัติการ เพราะแม่ผอมแห้งจนเดินเองไม่ได้ ครั้งแรกที่ผมได้อุ้มแม่ ตอนที่ก้มตัวลงไปอุ้มนั้น ผมแทบกลั้นน้ำตาไว้ไม่ได้ ผมเคยอุ้มลูก อุ้มภรรยาแต่ผมไม่เคยอุ้มแม่เลยสักครั้ง ไม่เคยคาดคิดว่าแม่จะตัวเบาอย่างนี้ น้ำหนักไม่ถึง ๔๐ โล แม่ผอมจนเห็นกระดูก ดูแม่จะค่อยข้างวิ ต ก
อุ้มแม่ไหวไหม แม่ถามขึ้นมาดูเหมือนแม่จะไม่อยากให้ผมอุ้ม เพราะระหว่างแม่ลูกผมไม่เคยอุ้มแม่เลย แต่คนไข้อื่นๆ และญาติที่มาเยี่ยมรอบๆ ต่างก็พูดสรรเสริญว่า คุณโชคดีจังเลย มีลูกกตัญญู ให้ลูกอุ้มเถอะ รู้สึกยังไงบ้าง ดูเหมือนแม่น้ำตาคลอ ผมก็รู้สึกเหมือนมีก้อนอะไรสักอย่างมาอุดอยู่ในอก จึงรีบอุ้มแม่ไปที่ห้องปฏิบัติการ มือของแม่จับผมไว้แน่น แม่คงรู้สึกกลัว ผมรู้แม่คงไม่อยากให้ผมลำบาก แต่ต่อให้อย่างไรก็ตามแค่นี้มันยังน้อยไปเสียด้วยซ้ำกับสิ่งที่แม่เลี้ยงดูผมมา
ผมคิดเสมอมาว่าแม่แก่แล้ว หาสิ่งอำนวยความสะดวกให้แม่ก็พอแล้ว ส่วนความรักความเอาใจใส่นั้น ยกให้ลูกและภรรยาๆ มักจะอ้อนให้ผมอุ้มอยู่บ่อยบ่อยๆ ภรรยาของผมสมบูรณ์และหนักกว่าแม่มาก แต่เมื่อวันนี้ผมได้อุ้มแม่ ถึงรู้ว่าแม่ก็ต้องการอ้อมกอดของผมเช่นกันในเดือนนั้น ผมอุ้มแม่ไปไปมามา จนสุดท้ายแม่ก็เดินได้เอง ตั้งแต่วันที่ผมได้อุ้มแม่ จากนั้นเป็นต้นมา ระหว่างผมกับแม่ก็มีการสื่อสารกันมากขึ้น
แม่เล่าเรื่องตอนที่ผมเป็นเด็กให้ฟัง ผมปิดมือถือเมื่อมาอยู่กับแม่ ฟังแม่เล่าเรื่องความซนของผมเมื่อสมัยยังเป็นเด็ก อาการป่วยของแม่ดีวันดีคืน คุณหมอบอกว่า คนไข้ประเภทนี้สามารถฟื้นตัวได้ขนาดนี้เรียกได้ว่าปาฏิหาริย์ไม่นานเท่าไหร่ แม่ก็ออกจากโรงพยาบาล ผมเริ่มกลับไปยุ่งกับงานเหมือนเดิม แต่ที่ไม่เหมือนเดิมก็คือ ทุกวันอาทิตย์ผมจะต้องกลับบ้านไปหาแม่ และสิ่งที่ผมทำเป็นสิ่งแรกเมื่อถึงบ้าน ก็คือกอดแม่และอุ้มแม่เพราะผมรู้ว่าแม่ไม่ได้ต้องการเงินทอง แต่แม่ต้องการความรักความเอาใจใส่จากลูก การกอดและการอุ้มแม่เป็นเรื่องที่ง่ายมากสำหรับผม
อ้อมกอดของลูก คือของขวัญสุดวิเศษที่แม่ได้รับในวัยชรา ที่เงินทองก็หาซื้อมาไม่ได้ แม่บอกกับผมในคืนส่งท้ายปีเก่า พูดเสร็จแม่ก็ ร้ อ ง ไ ห้ ออกมา ลูกชายของผมเข้าไปกอดย่าและบอกว่า ย่าครับ หนูก็อยากกอดย่าเหมือนกัน ภรรยาของผมก็เข้ามากอดแม่และพูดว่า แม่คะ หนูก็อยากกอดแม่เหมือนกันค่ะนั่นเป็นอาหารคืนส่งท้ายปีที่อิ่มใจเป็นที่สุดสำหรับผม จากนั้นเป็นต้นมา ผมก็รู้ว่า ความรักนั้นไม่ต้องพรรณนาให้มากมาย แค่เพียงกอดแม่ก็เพียงพอแล้วหากแม่ของคุณยังมีชีวิตอยู่ คุณลองกอดหรืออุ้มแม่ดูนะครับ แม่ครับ ผมขออุ้มแม่นะครับ
“พล.ต.ต.ต่อศักดิ์ สุขวิมล” มือปราบสายธรรมะ เข้าใจสัจธรรมชีวิตเพื่ออนาคตที่สดใส ปัจจุบันอายุ 54 ปี ท่านบอกว่า การเข้าไปนั่งในใจลูกน้องกว่า 5OO คน ไม่ใช่เรื่องง่ายประสบการณ์ ความรู้ Products Knowledge สมัยเป็นเซลล์ได้นำมาประยุกต์ใช้ เป็นตำรวจ ถ้ารู้ว่า Products Knowledge ของตำรวจคืออะไร เมื่อรู้ก็ปกครองกันได้“เราอยู่ในกองปราบมานานเราจะรู้ว่าเด็กต้องการอะไร เพราะตอนที่เราเป็นเด็กเราก็มีสิ่งที่อยากได้ เมื่อวันที่เรามีโอกาสได้ขึ้นมาเป็นผู้นำหน่วยก็ทำสิ่งนั้น เราอยากมีตึกห้องนอนที่สวยงามเพราะมันโทรมมาก
จึงได้เปลี่ยนแปลงบูรณาการสถานที่ราชการให้เหมือนโรงแรม ที่ใครมาติดต่อก็จะได้มีสุขภาพจิตที่ดี การคุยราชการก็จะง่ายยิ่งขึ้น สิ่งเหล่านี้เป็นเรื่องของจิตวิทยา”“เรามีครูบาอาจารย์ การที่เราเข้าไปปฏิบัติธรรม แล้วครูบาอาจารย์สอน เราก็เอามาปฏิบัติ แล้วเราก็ได้สิ่งดีๆ ที่เราปฏิบัติ เราคิดดี เรามีจิตใจที่เป็นกุศล เราก็จะรู้ว่าเราควรที่จะทำอะไร เมื่อคิดดี จิตใจดี เราก็รู้หน้าที่ว่าเราต้องทำอะไร สิ่งเหล่านี้ตนก็อยากจะถ่ายทอด เมื่อผมประสบความสำเร็จจากสิ่งที่ทำก็จะถ่ายทอดใช้ธรรมะ ในการทำงาน คนที่มาอยู่กับผมทุกคน จะเอาไปบวชก่อนเพื่อลดอีโก้ก่อนออกมาทำงาน”
แหล่งที่มา: ปริญญาชีวิต
เรียบเรียงโดย: เกษตรก้าวหน้า