พ่อแม่ถือเป็นพระในบ้านการทำบุญตักบาตรร้อยครั้งไม่เท่าทำบุญกับพ่อแม่เพียงครั้งเดียว

เคยได้ยินคำกล่าวนี้หรือไม่ เชื่อว่าหลายคนคงเคยได้ยินสำนวนที่ว่า ทำ บุ ญ ตั ก บ า ต ร ร้ อ ย ค รั้ ง ไ ม่ เ ท่ า ทำ บุ ญ กั บ พ่ อ แ ม่ เ พี ย ง ค รั้ ง เ ดี ย ว อาจมีหลายคนสงสัยว่าทำไมถึงกล่าวเช่นนั้น จริงๆแล้วการทำบุญตักบาตรเป็นสิ่งที่ดี แต่การทำบุญไม่ได้จำกัดว่าจะต้องตักบาตรเท่านั้นถึงจะได้บุญ หลายคนเข้าใจผิดเวลาทำบุญส่วนใหญ่จะนึกถึงเฉพาะการตักบาตร จนบางครั้งหลายท่านอาจลืมนึกไปว่าจริงๆแล้วเราทุกคนล้วนมี “พระในบ้าน “ซึ่งพระในบ้านในที่นี้หมายถึง พ่อกับแม่ หรือบุพการีที่เลี้ยงดูท่านมา ฉะนั้นการทำบุญกับบุพการีจึงได้บุญกุศลมากนั่นเอง

ทำบุญมามากมาย แต่ทำไมชีวิตไม่ดีขึ้นเลย
บางคนทำบุญมากมาย แต่ไม่เคยหยิบยื่นอะไรให้พ่อแม่เลย ข้าวสักจานไม่เคยตักให้ท่านทาน อาหารสักอย่างไม่เคยทำให้ท่านกิน อย่างนี้แล้วบุญกุศลจะเกิดได้อย่างไร พระในบ้านคือสิ่งศักดิ์สิทธิ์ พรศักดิ์สิทธิ์ที่ดีที่ประประเสริฐที่สุดคือพรที่กล่าวออกจากปากท่าน ฉะนั้นหากอยากทำบุญ อยากได้บุญ อยากขอพรให้ชีวิตเป็นไปตามที่หวัง ไม่จำเป็นต้องไปสรรหาสิ่งศักดิ์สิทธิ์ที่ไหน

เริ่มจากการทำบุญกับบุพกาารีของท่านก่อนเพราะท่านคือผู้มีพระคุณ พรของท่านย่อมศักดิ์สิทธิ์กว่าพรใด เมื่อดูแลท่านเพรียบพร้อมสมบูรณ์แล้วจึงค่อยไปทำบุญที่อื่น หากลูกหลานคนไหนที่ไม่ค่อยได้ดูแลท่านเลย อยากให้ตระหนักถึงจุดนี้ จุดที่ท่านยังอยู่กับคุณ ขอให้ดูแลท่านและทำบุญกับพระในบ้านก่อน อย่ามัวแต่แสวงหาพรวิเศษ วัตถุนิยมจากที่อื่นใด เพราะไม่มีประโยชน์อะไรหากลืมทำบุญกับพระในบ้าน

เวลาเราสุข…เราคิดถึงแฟน
เวลาที่เรากินของอร่อย…เราคิดถึงเพื่อน
เวลาที่เราอยากไปเที่ยว…เราคิดถึงครอบครัวเรา

เรากำลังหลงลืมใครบางคนที่ส่งเสริม เคี่ยวเข็ญ ผลักดัน เป็นกำลังสำคัญที่ส่งเราให้มาถึงจุดที่เรายืนอยู่หรือเปล่า

พ่อแม่แก่เฒ่าลงทุกๆ วัน…หูตาฝ้าฟาง ลูกบอก “เบื่อ”
พ่อแม่บ่นเพราะกำลังลดถอยลงไม่หนุ่มสาวเหมือนเก่า…ลูกบอกรำคาญที่ต้องคอยมาดูแล
พ่อแม่กินไม่ได้เหมือนเก่า…ลูกบอกว่าเรื่องมาก
พ่อแม่พูดอะไร…กลายเป็นว่าลูกบอกว่าวุ่นวาย
พ่อแม่คอยถามด้วยความเป็นห่วง…ลูกบอกว่า อย่ายุ่ง

เรายังไม่เคย ” แ ก่ ” เราไม่รู้หรอกว่า ร่างกายของพ่อแม่ที่เสื่อมลงทุกๆ วันมันต้องบอบซ้ำ ผ่านการใช้งานมานานนั้นเป็นอย่างไร
เรายังแข็งแรง…เราไม่รู้หรอกว่ายามพ่อแม่ที่แก่เฒ่าเจ็บป่วยมันทุกข์ทรมานเพียงใด
เราเคยเป็นแต่ผู้รับจากพ่อแม่จนชาชิน จนวันที่เรายืนได้ด้วยขาตัวเอง พ่อแม่ก็ไม่จำเป็นใน(ชีวิต)อีกต่อไป

พ่อแม่คือพระในบ้าน
หากพระในบ้านเรายังกราบไหว้ไม่ได้
หากพระในบ้านเรายังทำบุญ กตัญญูกับท่านไม่ได้
เดินสายไหว้พระ 9 วัดหรือมากกว่านั้น ก็เข้าไม่ถึง ” บุ ญ “
วันนี้อย่าให้เป็นวันที่สายเกินไปจนกว่าจะตอบแทนพระคุณ ” พ่ อ แ ม่ ” กลับไป “ดูแลทำนุบำรุงจิตใจของท่านบ้าง ” พรอันประเสิร์ฐและศักดิ์สิทธิ์ที่จะคอยปกป้องคุ้มครองเราจากภยันอันตราบทั้งหมด คือ “พรอันประเสิร์ฐจากปากของ “พ่อแม่”