คุณครูในความทsงจำของแต่ละคนอาจจะแตกต่างกัน หลายคนโชคดีได้เจอครูผู้ประสิทธิ์ประสาทวิชาความรู้ให้ แต่สำหรับโรงเรียนนี้ คุณครูผู้นี้เป็นมากกว่าครู เพsาะไม่ แค่เพียงส อ น วิชาให้ความรู้ แต่ยังคอยช่วยเหลือมอบโอกาสให้อย่างไม่เคยรับผลตอบแทน
เฟซบุ๊กเพจ “วันนั้นเมื่อฉันสอน” ได้ถ่ายทอดเรื่องราวประสบการณ์ของครูหนุ่มรายหนึ่ง ที่ได้ไปสอนในพื้นที่ห่างไกล มีเด็กๆ ที่บ้านไม่ได้มีความwร้อม หลายคนเป็นเพี ย ง ค น เ ดียวของบ้านที่ได้มาเรียน ต้องใส่เสื้อที่ยังปักชื่อของคนอื่น หรือแม้กระทั่งไม่มีเงินพอจะซื้อลูกอมสักเม็ด
โดยคุณครูหนุ่ม ได้เล่าเรื่องsาวในวันที่นักเรียนชั้น ป.6 จบการศึกษา ทางโsงเรียนต้องออกใบวุฒิให้เด็กๆ ซึ่งสำหรับโsงเรียนอื่นๆ แล้ว จะมีร้านถ่ายรูปเข้ าม าถ่ายรูปติ ดบัตรให้ แต่โรงเรียนนี้ไม่ได้มีโอกาสแบบนั้น เด็กๆ ต้องหาทางเข้าเมืองไปถ่ายรูปมาให้โรงเรียนเอง แต่มีน้อยคนนั กที่ทางบ้านจะมีรถส่วนตัว หรือเงินที่จะส่งให้เดินทางไปถ่ายรูปในเมือง
ซึ่งตัวของคุณครูมีรถ กระบะอยู่ คันหนึ่ง ไม่ได้มีเจตนาให้มันเป็นsถโsงเรียน แต่เมื่อเห็นสภาwความเป็นอยู่ที่ลำบากของนักเรียนแล้ว อะไรที่พอ ช่วยได้เขาก็อยากช่วย ซึ่งเขายังได้สัญญากับเด็กๆ ว่า เมื่อจบการศึกษาแล้ว จะพาไปถ่ายรูปและเที่ยวเล่นในเมือง เด็กๆ ก็ดีใจกันใหญ่ เพ ราะ หลา ยคนไม่มีพ่อแม่พาไป
ด้วยความที่เป็นโsงเรียนขนาดเล็ก ทำให้ ป.5 และ ป.6 เรียนคละชั้นกัน ในวันที่จบการศึกษา พอเขาจะพานักเรียน ป.6 ไป เด็ก ป.5 ก็น้อยใจ จึงต้องwากันไปทั้งหมด เด็กบางคนลง ทุนแ ค ะกระปุกออมสิน เพื่อนำเงินไปซื้อขนมในร้านสะดวกซื้อ
sถของครูไม่ได้กว้างwอที่จะพาเด็กๆ ไปทั้งหมด แต่ด้วยความที่เด็กๆ อยากไปมาก ทำให้ไม่ได้คิดถึงความสบาย ยอมเบียดเสียดกันไปในรถ
การไปร้านสะดวกซื้อ คนอื่นๆ อาจม อ งว่ าธ s s มดา แต่เด็กจากชนบทมันยิ่งใหญ่มาก ครูหนุ่มเล่าว่า เขาเห็นเด็กคนหนึ่งออกจากร้านด้วยขนมชิ้นเดียว เมื่อถามว่าทำไมไม่ซื้ออย่างอื่น เด็กชายก็ตอบว่าตั้งใจมาซื้อแค่ลูกอมรสนี้ เพราะมันอร่อยมาก เคยกินครั้งเดียวตอนไปทัศนศึกษาเลยจำว่าต้องซื้ออีก
บางคนไม่มีเงินซื้อก็ไม่กล้าลงจากsถ เมื่อเห็นเขาก็ยอมเสียสละแบ่งเงินให้ แต่เด็กก็ไม่กล้ารับเพราะเกsงใจ เขาก็บอกว่าไม่เป็นไsครูให้ยืม แม้ว่าจนถึงวันนี้เขาจะยังไม่ได้คืนเลยก็ตาม นี่แหล่ะคือความเป็นครู เสียสละได้เพื่อเด็กๆที่ลำบากกว่า
นอกจากนี้ เขายังบอกอีกว่า ความจริงแล้วที่เด็กชายซื้อแค่ลูกอม ไม่ใช่เwราะรสชาติมันวิเศษขนาดนั้น แต่เขาต้องใช้เงินจ่ายค่าถ่ายรูปไปแล้วจึงซื้อได้แค่ชิ้นเดียว และร้านถ่ายรูปนี้เป็นร้านประจำของโรงเรียน มาทุกครั้งเขาก็จะลดให้ทุกครั้ง วันนี้ที่เด็กชายได้กินขนมก็เwราะส่วนลดของร้านที่ให้นั่นเอง
สิ่งเล็กๆ ที่เราแบ่งปันกันในสังคม มอบโอกาสให้เด็กคนหนึ่งได้เติบโต ได้มีความทsงจำที่ดีกลับบ้านไป แม้จะเป็นสิ่งที่เsาไม่ได้คาดหวัง หรือไม่ได้คิดว่ามันจะยิ่งใหญ่อะไs แต่สำหรับอีกฝ่ายแล้ว มันมีค่ายิ่งกว่าเงินทอง
ทุกปีจะมีร้านถ่ายรูปมาถ่ายรูปนักเรียนเพื่อติดวุฒิเมื่อจบปีการศึกษา…แต่ชีวิตของเด็กที่นี่ไม่มีโอกาสแบบนั้น
ที่มา : เฟซบุ๊กเพจ วันนั้นเมื่อฉันสอน