เพิ่งคิดได้เมื่ออายุ 60 ปี ถ้าคิดได้เร็วกว่านี้ก็คงดี
เกิดมาหนึ่งชีวิตอย่าไปคาดหวังอะไรให้มาก แค่มองความสำเร็จเล็กๆน้อยๆมีความสุขอยู่ในทุกวันก็เพียงพอแล้ว
ความสำเร็จในแต่ละระดับขั้นชีวิต
ตอนมีอายุ 1 ขวบ ความสำเร็จ คือ การเดินได้ด้วยตัวเอง โดยที่ไม่ต้องมีใครมาพยุง
ตอนมีอายุ 4 ขวบ ความสำเร็จ คือไม่ฉี่รดกางเกง
ตอนมีอายุ 8 ขวบ ความสำเร็จ คือ รู้ทางกลับจากโรงเรียนมาบ้านได้
ตอนมีอายุ 15 ปี ความสำเร็จ คือ การมีเพื่อนมากมายที่รักเรา
ตอนมีอายุ 18 ปี ความสำเร็จ คือ การสอบเข้ามหาวิทยาลัยได้
ตอนมีอายุ 22 ปี ความสำเร็จ คือ การเรียนจบจากมหาวิทยาลัย
ตอนมีอายุ 25 ปี ความสำเร็จ คือ การมีงานทำ สามารถเลี้ยงดูตัวเองได้
ตอนมีอายุ 30 ปี ความสำเร็จ คือ การสร้างครอบครัวที่อบอุ่น
ตอนมีอายุ 35 ปี ความสำเร็จ คือ การสร้างฐานะที่มั่นคงได้มากขึ้น
ตอนมีอายุ 45 ปี ความสำเร็จ คือ การได้ให้การศึกษาดีๆแก่ลูกๆ
ตอนมีอายุ 50 ปี ความสำเร็จ คือ การรักษาภาพลักษณ์ที่ดี
ตอนมีอายุ 55 ปี ความสำเร็จ คือ ยังสามารถทำงานได้อย่างดี
ตอนมีอายุ 60 ปี ความสำเร็จ คือ ยังขับรถ พาตัวเองไปในที่ที่อยากไปได้
ตอนมีอายุ 65 ปี ความสำเร็จ คือ มีสุขภาพที่แข็งแรง ไม่เจ็บไม่ไข้
ตอนมีอายุ 70 ปี ความสำเร็จ คือ ยังได้พบปะ พูดคุยกับเพื่อนเก่าๆ
ตอนมีอายุ 75 ปี ความสำเร็จ คือ ไม่เป็นภาระให้ใคร
ตอนมีอายุ 80 ปี ความสำเร็จ คือ ยังจำทางกลับบ้านได้
ผมได้ถามเพื่อนคนหนึ่งที่ตอนนี้เขาอายุ 60 ปีแล้ว ผมถามเขาว่าคุณได้เรียนรู้อะไรและอยากจะเปลี่ยนแปลงอะไรที่ผ่านมาในชีวิตบ้างและก็ได้ข้อสรุปดังนี้
1 ผมจะไม่ยึดเอาความคิดตัวเองเป็นหลักจนทำลายมิตรภาพดีๆเพราะการอยู่คนเดียวมันไม่ความสุขเท่าการมีความสุขหลายๆคน
2 ผมจะถอยห่างจากคนที่ดูถูกผมเพราะคนเหล่านั้นไม่เข้าใจคุณค่าในตัวผม ดังนั้นผมจะไม่อยู่ใกล้ให้ความคิดลบของเขามาทำให้จิตใจผมต้องขุ่นมัว
3 ผมจะไม่กังวลกับรอยเปื้อนเล็กๆบนเสื้อผ้าหรือแม้แต่ข้อผิดพลาดเล็กๆน้อยๆของคนอื่นเพราะนิสัยสำคัญกว่ารูปลักษณ์ภายนอก
4 ผมจะมองในแง่บวก ชื่นชมมากกว่าตำหนิไม่ใช่แค่ทำให้อีกฝ่ายรู้สึกดีแต่ก็ยังทำให้เรารู้สึกดีไปด้วย
5 ผมจะไม่แก้ไขความผิดคนอื่นแม้ว่าคนเหล่านั้นจะผิดเพราะการทำให้ทุกคนเป็นคนที่สมบูรณ์แบบ ไม่ใช่หน้าที่และความรับผิดชอบของผม
6 ผมจะไม่พูดกับผู้สูงอายุอีกว่า “เรื่องนี้ท่านได้เล่าให้ฟังหลายครั้งแล้ว” เพราะเรื่องที่ท่านกำลังเล่าทำให้ท่านช่วยฟื้นความทรงจำไม่ทำให้เป็นคนขี้หลงขี้ลืม
7 เมื่อก่อนผมรักพ่อแม่ พี่น้องและเพื่อนฝูง แต่ตอนนี้ผมอายุมากขึ้นสุขภาพก็เริ่มถดถอยผมหันกลับมารักตัวเองมากขึ้น
8 ผมไม่ต่อราคากับแม่ค้าขายผักผลไม้ผมอาจจะต้องจ่ายเงินเพิ่มอีกเล็กน้อยซึ่งไม่ได้กระทบกับชีวิตผมแต่เงินเพียงเล็กน้อยที่ผมต่อ อาจหมายถงึค่าเล่าเรียนในอนาคตของลูกๆเขา
9 เมื่อต้องจ่ายค่าแท็กซี่ ผมไม่รอให้คนขับหาเศษเหรียญมาทอน การให้ทิปเขาเล็กน้อย อาจได้รับรอยยิ้มตอบแทนมา และนั่นคือสิ่งที่ดี
10 ผมคิดไว้เสมอว่าทุกวันเป็นวันสุดท้ายเพราะวันหนึ่งก็ต้องถึงวันสุดท้ายของชีวิตและผมจะทำในสิ่งที่ทำให้ผมมีความสุข
เพื่อนๆที่ผมรู้จักบางคนยังไม่ทันได้ใช้ชีวิตหลังเกษียณก็ต้องจากโลกนี้ไปแล้ว ส่วนบางคนที่เพิ่งเกษียณแทนที่จะได้พักผ่อนให้สบายร่างกายที่ต้องทนทำงานมาเกือบค่อนชีวิตกลับต้องไปใช้ชีวิตที่เหลืออยู่ในโรงพยาบาล ส่วนผมนั้นโชคดีที่ตอนนี้ยังเดินทางไปนั่นนี่ได้อย่างสะดวกต้องขอบคุณทุกสิ่งที่ผ่านมาในชีวิตที่ทำให้ผมยังเป็นผมได้อยู่ทุกวันนี้